علل به وجود آمدن پریاپیسم (اختلال نعوظ دائم) + درمان آن

آیا می دانید پریاپیسم چیست؟ پرپاپیسم یا همان نعوذ دائم یکی از مشکلات نادر به شمار می رود که می تواند رده های سنی مختلفی از نوزادان تا بزرگسالان را درگیر کند. البته این مشکل در میان مردان شیوع بسیار بیشتری دارد. علل و عوارض به وجود آمدن پریاپیسم بسته به نوع آن متفاوت بوده و درمان های خاص خود را می طلبد.

در این مقاله نه تنها با علل، بلکه با انوع درمان خانگی و پزشکی پریاپیسم آشنا خواهیم شد. همچنین، چنانچه دوستان گرامی در مورد هر کدام از جنبه های اختلال نعوظ دائم با سوال یا مشکلی مواجه شدند، می توانند از طریق تماس تلفنی یا به صورت آنلاین با متخصصان دکتر فکر در ارتباط بوده و راهنمایی های لازم را دریافت کنند. 

 پریاپیسم چیست؟

برای آنکه یک مرد به نعوذ برسد، در حالت طبیعی به تحریکات جنسی نیاز دارد و نعوذ او به طور میانگین حدود 5 دقیقه به طول می انجامد. دستیابی به نعوذ، در اثر بیشتر شدن جریان خود در شریان های لگن و به دام افتادن آن در دریچه های وریدی و همچنین خون رسانی بیشتر به بافت اسفنجی آلت تناسلی است.

زمانی که هیجان جنسی و نعوذ به پایان می رسد، خون درون سیاهرگ آزاد شده و آلت تناسلی مجددا به حالت اول برمی گردد.

اما در برخی موارد نادر، به علت غیر طبیعی بودن جریان خون، نعوذ بسیار طولانی تر و دردناک تر می گردد. این حالت را پریاپیسم می نامند. به نحوی که ممکن است مرد بدون عوامل تحریک کننده جنسی بیشتر از 4 ساعت نعوذ را تجربه نماید. البته این مشکل تنها مختص به مردان بزرگسال نیست و حتی امکان دارد که در نوزادان نیز رخ دهد.

انواع پریاپیسم

در حالت کلی سه نوع پریاپیسم وجود دارد، که عبارتند از: ایسمیک ( با جریان خون پایین)، غیر ایسمیک ( با جریان خون بالا)، و تکرار شونده ( یا عود کننده).

• پریاپیسم ایسمیک: به دلیل عدم یا کاهش جریان خون، آلت تناسلی سفت شده و با درد همراه است.
• پریاپیسم غیر ایسمیک: به علت افزایش جریان خون کنترل نشده، نعوذ سفت شده و درد چندانی در آن احساس نمی شود.
• تکرار شونده: نعوذ به صورت حملات گوناگون و پشت سر هم اتفاق می افتد، اما نسبت به پریاپیسم معمولی مدت زمان کمتری طول می کشد.

در میان انواع نام برده، پریاپیسم ایسمیک از فراوانی بیشتری برخوردار می باشد. برای کم کردن عوارض آن لازم است که حتما به پزشک اورژانس مراجعه شود.

توجه داشته باشید که اقدامات دردمانی بهتر است که در 48 تا 72 ساعت اولیه انجام شود. در غیر اینصورت با وجود آنکه دردها کمتر می شود، اما احتمال بوجود آمدن عوارض جدیدتر بیشتر می شود.

علائم و تشخیص پریاپیسم

نشانه های پریاپیسم بسته به نوع آن متفاوت است. چرا که مثلا در پریاپیسم غیر ایسمیک، درد بروز نمی کند. اما به طور کلی، علائم زیر را می توان شایع ترین نشانه های این مشکل دانست:

• طولانی شدن نعوذ برای بیشتر از چهار ساعت
• سفت شدن آلت و در عین حال نرم شدن کلاهک تناسلی
• درد آلت تناسلی

البته پزشکان برای تشخیص قطعی پریاپیسم و نوع آن از چند فاکتور کمک می گیرند.

• توضیحات شخص در مورد حالات و دردها
• معاینه تناسلی و شکم
• آزمایش های خونی
• سونوگرافی
• مدت زمانی که نعوذ طول می کشد.
• نوع و میزان درد
• وجود یا عدم وجود سابقه پریاپیسم
• چگونگی نعوذ قبلی
• نوع داروهای مصرفی
• سوابق بیماری هایی همچون بیماری های قلبی
• تروما
• میزان سفتی آلت

علل به وجود آمدن پریاپیسم

اصلی ترین علت پریاپیسم همان اختلالات خونی است. اما این مسئله خود می تواند از دلایل مختلفی نشات بگیرد. در این میان، کم خونی داسی شکل را یکی از شایع ترین علل به وجود آمدن پریاپیسم می دانند. به طوریکه حدود 42 درصد از مردان مبتلا به بیماری داسی شکل، دچار پریاپیسم می گردند. همچنین، 63% نوزادان و 23% بزرگسالان مبتلا به این اختلال دارای بیماری آنمی داسی شکل هستند. از دیگر عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• داروها: استفاده زیاد یا نادرست برخی داروها همچون داروهای درمان افسردگی (HCL ) یا قرص کلرپرومازین و قرص های درمان ED
• آسیب رسیدن به نخاع یا ناحیه تناسلی
• نیش عقرب، نیش عنکوبت سیاه یا مالاریا
• مسمومیت ناشی از مونوکسید کربن
• مصورف مواد مخدر اعم از ماری جوانا و کوکائین
• دیسکرازیهای خونی
• عفونت دستگاه تناسلی
• بیماریهای متابولیک مثل آمیلو ئیدوز، نقرس
• بیماریهای عصبی
• داروهای ضد اضطرابی
• اختلالات اضطرابی
• بیهوشی های موضعی یا عمومی
• هورمون ها

عوارض پریاپیسم

پریاپیسم می تواند با توجه به غیر نرمال بودن جریان خون و طولانی بودن زمان آن، منجر به عوارض جدی شود. زیرا خونی که در آلت تناسلی برای بیشتر از چهار ساعت محبوس می شود، اکسیژن کافی نداشته و این امر موجب تخریب بافت های این ناحیه می شود. همچنین، عوارض پریاپیسم می تواند منجر به اختلالات دائمی یا نقص عملکرد نعوذ گردند.

درمان خانگی پریاپیسم

گرچه برای حل مشکلات و اختلالات جنسی بایستی به پزشک مراجعه شود، اما یک سری درمان خانگی پریاپیسم نیز در کاهش درد موثر خواهد بود. به عنوان نمونه:

• مثانه خود را از ادرار خالی کنید
• دوش آب گرم بگیرید
• تا می توانید آب بنوشید
• پیاده روی های ملایم و منظم داشته باشید
• ورزش های مناسب داشته باشید
• در صورت بیشتر شدن درد از مسکن ها استفاده کنید
• در حین درد از رابطه جنسی یا خودارضایی خودداری کنید
• از مصرف الکل یا سیگار کشیدن خودداری کنید

نحوه درمان پریاپیسم ایسمیک

درمان پریاپیسم بر اساس نوع آن صورت می گیرد. پریاپیسم ایسمیک به علت دردهای زیاد آن، نیازمند درمان اورژانسی است. برای درمان این نوع از تخلیه خون آلت تناسلی و مداخلات دارویی بهره برده می شود.

برای این منظور، ابتدا آلت را بی حس کرده و پزشک با وارد کردن یک سوزن و سرنگ، خون را از داخل ان خارج می کند. بدین ترتیب از تورم آن کاسته می شود. همچنین، این روش به کم کردن درد و نعوذ غیر ارادی کمک می کند.

در شیوه دارویی نیز، داروهایی همچون فنیل افرین، افدریــن – اپی نفرین – نوراپی نفرین به داخل آلت تزریق می شود. با این کار رگ های خونی که خون را به این بخش منتقل می کنند، منقبض شده و این رگ ها خون را به خارج هدایت می کنند.

اگر روش های فوق برای درمان پریاپیسم کارساز نباشد، از جراحی شانت برای بازگشت گردن خون طبیعی استفاده می شود.

درمان پریاپیسم غیر ایسمیک

در پریاپیسم غیر ایسمیک معمولا نیازی به اقدامات ذکر شده برای نوع اسمیک نیست. زیرا این مورد پس از گذشت چند روز به طور خود به خود رفع می شودو نعوذ مجددا به حالت اولیه بر می گردد. اما گاهی هم بنا به تشخیص پزشک، امکان دارد که نیاز به آمبولیزاسیون باشد. از این طریق، شریان خون در آلت تناسلی کاهش یافته و میزان طبیعی تری به خود می گیرد.

سخن پایانی

امیدواریم با مطالعه این مقاله اطلاعات مفیدی را در مورد عوارض و علل به وجود آمدن پریاپیسم و همچنین درمان آن کسب کرده باشید.

تیم دکتر فکر به دلیل داشتن کارشناسان مجرب و آگاه در زمینه اختلالات جنسی، بیماری های دستگاه تناسلی و مشکلات رابطه جنسی در تمامی روزهای کاری هفته از ساعت 8 صبح الی 12 آماده پاسخگویی به همه سوالات دوستان عزیز می باشند تا نه تنها در مورد موضوع پریاپیسم، بلکه تمامی موارد ذکر شده راهنمایی های لازم را ارائه دهند.