کجی آلت تناسلی (بیماری پیرونی) چیست؟

کجی آلت تناسلی بیماری است که ممکن است در مردان از ۱۸ سالگی به بعد مشاهده شود. از آنجایی که بسیاری از این بیماری اطلاعات کافی ندارند؛ در ادامه قصد داریم، علل بیماری پیرونی، علائم و نشانه های بیماری پیرونی و همچنین درمان کجی آلت تناسلی را بیشتر بررسی کنیم. در صورتی که پس از مطالعه این مطلب نیاز به اطلاعات بیشتری در خصوص کجی آلت تناسلی (بیماری پیرونی) چیست؟ داشتید می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید.

کجی آلت تناسلی (بیماری پیرونی) چیست؟

بیماری پیرونی اختلالی است که در آن اسکار بافت پیوند خارجی NIH به نام پلاک در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می شود.

این پلاک در داخل آلت تناسلی، در غشای الاستیک ضخیم به نام tunica albuginea ایجاد می‌شود. تونیکا آلبوژینه به سفت نگه داشتن آلت تناسلی در طول نعوظ کمک می کند. پلاک می تواند در هر نقطه از آلت تناسلی دیده شود.

پلاک بر روی بافت های اطراف کشیده شده و باعث انحنا یا خم شدن آلت، در حین نعوظ می شود. انحنای آلت تناسلی می تواند نعوظ را دردناک کند و ممکن است مقاربت جنسی را دردناک، دشوار یا غیرممکن نماید.این مشکل ناشی از آسیب به آلت تناسلی شما یا یک بیماری خودایمنی است.

خوش خیم است، سرطانی نیست و تومور نیست

بیماری پیرونی در دو مرحله رخ می دهد.

• فاز حاد

در مرحله حاد، پلاک تشکیل می شود و این مرحله می تواند تا ۱۸ ماه طول بکشد. در این مرحله ممکن است التهاب ایجاد شود.

ممکن است آلت تناسلی شما بدون نعوظ درد بگیرد.

نعوظ ممکن است با ایجاد اسکار دردناک شود.

• فاز مزمن

فاز مزمن پس از تشکیل پلاک رخ می دهد. معمولاً، فاز مزمن ۱۲ تا ۱۸ ماه پس از اولین ظهور علائم شما شروع می شود. در این مرحله پلاک و انحنای آلت تناسلی ممکن است تثبیت شود و بدتر نشود.

ممکن است درد آلت تناسلی شما کاهش یابد.

اختلال نعوظ ممکن است ایجاد شده یا بدتر شود.

بیماری پیرونی چقدر شایع است؟

تقریباً از هر ۱۰۰ مرد بالای ۱۸ سال در ایالات متحده، ۱ نفر مبتلا به بیماری پیرونی تشخیص داده شده است.

احتمال ابتلا به بیماری پیرونی با افزایش سن افزایش می‌یابد.

چه کسانی بیشتر به بیماری پیرونی مبتلا هستند؟

افرادی که در فعالیت‌های شدید جنسی یا غیرجنسی شرکت می کنند.

پیوند خارجی NIH بافت همبند و اختلالات خود ایمنی دارند.

سابقه خانوادگی بیماری پیرونی را دارند.

دیابت و اختلال نعوظ دارند.

سابقه درمان سرطان پروستات با جراحی داشته اند.

مردانی که فعالیت‌های جنسی یا غیرجنسی باعث آسیب‌ به آلت تناسلی می‌شود، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پیرونی هستند.

بافت همبند و اختلالات خود ایمنی

اگر بافت همبند یا اختلالات خودایمنی خاصی دارید، ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری پیرونی داشته باشید.

بافت همبند بافت تخصصی است که انواع مختلف بافت ها و اندام ها را در بدن شما پشتیبانی می کند. اختلالات بافت همبند ممکن است بر مفاصل، عضلات و پوست شما تأثیر بگذارد.

سالخورده

احتمال ابتلا به بیماری پیرونی با افزایش سن افزایش می یابد.

دیابت با اختلال نعوظ

مردان مبتلا به ED مرتبط با دیابت، ۴ تا ۵ برابر بیشتر از جمعیت عمومی شانس ابتلا به بیماری پیرونی را دارند.

درمان سرطان پروستات با جراحی

بیماری پیرونی پس از جراحی سرطان پروستات افزایش می یابد. کارشناسان پزشکی معتقدند که این مربوط به ED است که پس از جراحی برای سرطان پروستات ایجاد شده است.

عوارض بیماری پیرونی چیست؟

عوارض بیماری پیرونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناتوانی در برقراری رابطه جنسی به دلیل انحنای آلت تناسلی
• پریشانی عاطفی، افسردگی ارتباط خارجی NIH، یا اضطراب در مورد توانایی های جنسی یا ظاهر آلت تناسلی
• استرس در رابطه با شریک جنسی
• مشکلات پدر شدن فرزند به دلیل سختی مقاربت

علائم و نشانه های بیماری پیرونی چیست؟

علائم و نشانه های بیماری پیرونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• توده های سفت در یک یا چند طرف آلت تناسلی
• درد هنگام مقاربت جنسی یا در حین نعوظ
• انحنای آلت تناسلی با یا بدون نعوظ
• تغییر در شکل آلت تناسلی مانند باریک یا کوتاه شدن

علل بیماری پیرونی

متخصصان پزشکی علت دقیق بیماری پیرونی را نمی دانند اما معتقدند که ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• آسیب حاد یا مزمن به آلت تناسلی
• بیماری خودایمنی
• بیماری پیرونی مسری نیست یا ناشی از هیچ بیماری قابل انتقال شناخته شده ای نیست.
• آسیب به آلت تناسلی

متخصصان پزشکی بر این باورند که ضربه زدن یا خم کردن آلت تناسلی ممکن است به بافت های داخل آن آسیب برساند. این آسیب ها می تواند در حین رابطه جنسی، فعالیت ورزشی یا تصادف رخ دهد. این می تواند یک بار، یک آسیب حاد، یا به طور مکرر در طول زمان، یک آسیب مزمن اتفاق بیفتد.

آسیب ممکن است باعث خونریزی و تورم در داخل غشای الاستیک آلت تناسلی یا تونیکا آلبوژینیا شود. هنگامی که آسیب بهبود می یابد، ممکن است بافت اسکار ایجاد شده و پلاک ایجاد شود. پلاک سخت بافت های اطراف را می کشد و باعث انحنای آلت می شود.

شما ممکن است از آسیب های ریز به آلت تناسلی خود آگاه نباشید.

چگونه متخصصان مراقبت های بهداشتی بیماری پیرونی را تشخیص می دهند؟

مردان مبتلا به بیماری پیرونی معمولاً به یک اورولوژیست ارجاع داده می شوند  پزشکی که در مشکلات جنسی و ادراری تخصص دارد.

اورولوژیست بیماری پیرونی را بر اساس سابقه پزشکی و خانوادگی و معاینه فیزیکی شما تشخیص می دهد.

آزمایشات تصویربرداری معمولاً برای تشخیص بیماری پیرونی ضروری نیست، اما ممکن است برای جمع آوری اطلاعات اضافی در مورد پلاک استفاده شود.

• سابقه پزشکی و خانوادگی
• اورولوژیست در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی شما سوال خواهد کرد. برخی از سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا در حین نعوظ یا در زمان های دیگر احساس درد می کنید؟
• آیا در رابطه جنسی مشکل نعوظ دارید؟
• آیا کسی در خانواده شما به بیماری پیرونی یا سایر شرایط پزشکی مبتلا است؟
• آیا دارویی مصرف می کنید؟ اگر چنین است، آنها چه هستند؟
• آیا مشکلات یا شرایط پزشکی دیگری دارید؟

برای تشخیص بیماری پیرونی، متخصص مراقبت های بهداشتی شما در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی شما سؤال می کند.

اگر اورولوژیست نیاز به معاینه آلت تناسلی شما در حین نعوظ داشته باشد، یک داروی تزریقی دریافت خواهید کرد که باعث نعوظ می شود. همچنین ممکن است اورولوژیست از شما بخواهد که از آلت تناسلی خود در خانه عکس بگیرید تا انحنای آن را در طول ویزیت های بعدی ارزیابی کنید.

برای اطلاع از تاثیر اعتیاد بر سلامت جنسی زوجین کلیک کنید.

متخصصان مراقبت های بهداشتی چگونه بیماری پیرونی را درمان می کنند؟

هدف از درمان کاهش درد، دستیابی به آلت تناسلی صاف یا نزدیک به صاف و بازیابی و حفظ توانایی رابطه جنسی است.

همه مردان مبتلا به بیماری پیرونی به درمان نیاز ندارند. در موارد بسیار کمی، بیماری پیرونی بدون درمان از بین می رود.

اگر به درمان نیاز دارید، اورولوژیست ممکن است بسته به شدت علائم، میزان انحنای آلت تناسلی و اینکه آیا بیماری پیرونی شما در فاز حاد یا مزمن است، درمان های غیرجراحی یا جراحی را توصیه می کند.

اورولوژیست گزینه های درمانی شما را با شما در میان می گذارد و عوارض و پیامدهای احتمالی را بررسی می کند.

علاوه بر درمان، اورولوژیست شما ممکن است تغییرات سبک زندگی را برای کاهش خطر ED مرتبط با بیماری Peyronie توصیه کند.

درمان کجی آلت تناسلی

درمان های غیرجراحی شامل تزریق، داروهای خوراکی و درمان های پزشکی است. آنها ممکن است زمانی استفاده شوند که بیماری پیرونی در مرحله حاد است.

تزریقات تزریق مستقیم دارو به داخل

محل تزریق اغلب قبل از تزریق بی حس می شود. این درمان ها را می توان در مطب پزشک انجام داد.

داروهای خوراکی

در حال حاضر هیچ داروی خوراکی وجود ندارد که به طور موثر انحنای آلت تناسلی را درمان کند. با این حال، پارامینوبنزوات پتاسیم برای درمان انقباض دوپویترن استفاده می شود و ممکن است اندازه پلاک را کاهش دهد. هیچ تاثیری بر انحنای آلت تناسلی ندارد.

اگر احساس درد می کنید، اورولوژیست ممکن است به شما توصیه کند از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی استفاده کنید.

درمان های پزشکی غیردارویی سایر درمان‌های پزشکی برای درمان بیماری پیرونی هنوز در حال بررسی هستند تا ببینیم آیا مؤثر هستند یا خیر. این درمان‌ها عبارتند از:

دستگاه‌های کشش مکانیکی و خلاء  با هدف کشش یا خم کردن آلت تناسلی برای کاهش انحنا.

درمان با امواج شوک که امواج الکتروشوک متمرکز و با شدت کم که به سمت پلاک هدایت می شوند ممکن است برای کاهش درد استفاده شوند.

عمل جراحي

اورولوژیست ممکن است جراحی را برای برداشتن پلاک یا کمک به صاف کردن آلت تناسلی در حین نعوظ توصیه کند.

انواع مختلفی از جراحی ها بیماری پیرونی را درمان می کنند. اورولوژیست پلاک روی آلت تناسلی شما را بررسی می کند و بهترین نوع جراحی را برای شما در نظر می گیرد. پیوند خارجی NIH سونوگرافی مکان و اندازه دقیق پلاک را نشان می دهد.

برخی از مردان ممکن است بعد از جراحی دچار عوارض شوند و گاهی اوقات جراحی برخی از عوارض بیماری پیرونی مانند کوتاه شدن آلت تناسلی را اصلاح نمی کند.

پیوند زدن

در این جراحی، اورولوژیست پلاک را برمی دارد و آن را با تکه ای از بافت که از قسمت دیگری از بدن شما گرفته شده است، مانند پوست یا ورید پای شما، جایگزین می کند.

این روش ممکن است آلت تناسلی را صاف کند و مقداری از طول از دست رفته به دلیل بیماری پیرونی را بازگرداند.

برخی از مردان ممکن است بعد از عمل دچار بی حسی آلت تناسلی و ED شوند.

پلاکاسیون

در جراحی پیوند، اورولوژیست شما تکه‌ای از تونیکا آلبوژینیا را از سمت آلت تناسلی در مقابل پلاک جدا می‌کند تا به صاف شدن آلت تناسلی کمک کند.

این روش کمتر باعث بی حسی یا ED می شود.

Plication نمی تواند طول یا دور آلت تناسلی را بازگرداند و ممکن است آلت تناسلی کوتاهتر شود.

کاشت دستگاه

اگر مردی به بیماری پیرونی و ED مبتلا باشد، ممکن است ایمپلنت آلت تناسلی در نظر گرفته شود.

متخصص اورولوژی دستگاهی را در آلت تناسلی کاشته می کند که می تواند باعث نعوظ شود. این دستگاه ممکن است به صاف کردن آلت تناسلی در حین نعوظ کمک کند.

در برخی موارد، ایمپلنت به تنهایی آلت تناسلی را به اندازه کافی صاف می کند. اگر ایمپلنت به تنهایی آلت تناسلی را صاف نکند، متخصص اورولوژی ممکن است کاشت را با یکی از دو جراحی دیگر ترکیب کند.

آیا می توانم از بیماری پیرونی جلوگیری کنم؟

محققان نمی دانند چگونه از بیماری پیرونی پیشگیری کنند. در حال حاضر، رژیم غذایی و تغذیه نقشی در پیشگیری از بیماری پیرونی پیدا نکرده است.

آزمایشات بالینی برای بیماری پیرونی

NIDDK آزمایش‌های بالینی را در بسیاری از بیماری‌ها و شرایط، از جمله بیماری‌های اورولوژیک انجام می‌دهد و از آن پشتیبانی می‌کند. کارآزمایی‌ها به دنبال یافتن راه‌های جدیدی برای پیشگیری، تشخیص یا درمان بیماری و بهبود کیفیت زندگی هستند.

خلاصه مطلب

ما در این مطلب سعی کردیم به تمامی سوالات شما در رابطه با اینکه کجی آلت تناسلی (بیماری پیرونی) چیست؟ پاسخ دهیم. درصورتی که نیاز به اطلاعات بیشتری در رابطه با علل بیماری پیرونی، علائم و نشانه های بیماری پیرونی و یا انواع روش های درمان کجی آلت تناسلی داشتید، می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید.