ترس های کودکان در سنین مختلف و نحوه برخورد با آنها

انواع ترس های کودکان در سنین مختلف موضوع مورد بحث ما در این مطلب است. ما سعی کردیم در ادامه این مطلب به بررسی انواع ترس های کودکان در سنین مختلف و همچنین نحوه برخورد با ترس های کودکان بپردازیم. در ادامه همراه ما باشید تا اطلاعات لازم را از این موارد بدست آورید.

انواع ترس های کودکان در سنین مختلف

نوزاد و نوپا: ۰-۲ سال

غریبه‌ها

داون هوبنر، دکترای روان‌شناس و نویسنده کتاب «نگرانی‌های ناآشنا» می‌گوید، حتی نوزادان والدین خود را به چهره‌های ناآشنا می‌شناسند و ترجیح می‌دهند، اما شدیدترین اضطراب جدایی از والدین از ۶ تا ۸ ماهگی شروع می‌شود. در این سن کودکان به شدت نسبت به غریبه ها محتاط هستند. اکثر کودکان نوپا تا سن ۲ سالگی از این مرحله سخت‌ بیرون می‌آیند، اما همچنان به احتمال زیاد زمانی که افراد ناآشنا در اطراف خود می بینند سعی می کنند به والدین شان بچسبند.

صداهای بلند

دکتر Huebner می گوید: “کودکان سیستم حسی کاملاً توسعه یافته ای ندارند، بنابراین صداهای ناگهانی یا بلند آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و آنها را غافلگیر می کند و گریه می کنند. رعد و برق و دزدگیر اتومبیل از از جمله صداهای ترسناک برای کودکان محسوب می شوند. تامار چانسکی، دکترای روانشناس کودک، نویسنده کتاب «فرزندتان را از اضطراب رها کنید»، توضیح می‌دهد که سر و صدا و واکنش بدن آن‌ها به صدا، حتی برای کودکان نوپا نیز می‌تواند از نظر فیزیکی ناراحت‌کننده باشد.

افراد لباس پوش

چانسکی می‌گوید: «لباس‌ها و ماسک‌ها می‌توانند واقعاً گیج‌کننده باشند». بچه ها هنگام مشاهده افرادی با لباس های خاص ممکن است بترسند. به صورت کلی هر لباسی که از نظر آن ها کمی خاص باشد، ترسناک خواهد بود.

برای دریافت مشاوره کودک و نوجوان بر روی لینک کلیک کنید.

نحوه برخورد با ترس های کودکان در سن ۰-۲ سال

دکتر Janine Domingues، روانشناس بالینی در Child، می گوید: “یک نوزاد یا یک کودک نوپا هنوز در حال ایجاد وابستگی ایمن با شما است، و تنها چیزی که او واقعا باید بداند این است که شما آنجا هستید تا او را ایمن نگه دارید.” پس بهترین کارهایی که برای برطرف کردن ترس کودکان می توانیم به شما بگوییم این است که او را در آغوش بگیرید، نوازش کنید و بگویید: «همه چیز درست است. مامان اینجاست.»

پیش دبستانی: ۳-۴ سال

سگ ها و حیوانات دیگر

مغز انسان برای هشدار دادن به ما و محافظت از ما در برابر خطر طراحی شده است. در گذشته، این  به معنای حمله پلنگ یا گرگ بوده است، بنابراین ترس و وحشت در اطراف موجودات پشمالو عادی است.

تاریکی

پس از سال‌ها خواب راحت در تاریک‌ترین اتاق‌ها، کودک شما می‌تواند ناگهان از سایه‌های اتاق خوابش متحجر شود یا شروع به گریه کند که آنجا “خیلی تاریک” است. دکتر هوبنر می‌گوید او همیشه محیط خود را اسکن می‌کند تا به آنچه می‌بیند توجه کند و آنچه را که در اطرافش است درک کند. ترس از تاریکی در میان همه بچه ها معمول است.

نحوه برخورد با ترس های کودکان در سن ۳-۴ سال

ناتاشا برگرت، پزشک متخصص اطفال در کانزاس سیتی، میسوری، می‌گوید بین عجله کردن برای نجات فرزندتان و کمی دوری کردن برای اینکه بتواند به یک موقعیت عادت کند، تعادل برقرار کنید. یعنی همیشه کودک را از موقعیت ترسناک فراری ندهید، این که گاهی در موقعیت با درجه ترس خیلی کم قرار بگیرد نیز می تواند مفید باشد.

سن مدرسه: ۵-۶ سال

مدرسه

مدرسه رفتن یک تجربه نسبتاً جدید است و از آنجایی که فرزند شما هنوز قوانین و انتظارات دقیقی را نمی داند، ممکن است ترس از مدرسه داشته باشد.

مریض شدن یا صدمه دیدن

دکتر چانسکی می‌گوید: ترس از بیمار شدن یا مجروح شدن در این سن به چند دلیل ظاهر می‌شود: دیدن مجروح شدن هم سن و سالان از نزدیک و یادآوری خاطرات بیماری های سخت گذشته از جمله این موارد هستند.

رویاهای بد

فرزند شما هنوز در تلاش است تا بفهمد چه چیزی “واقعی” است و چه چیزی نیست. Domingues می گوید: «بنابراین وقتی او یک رویای بد می بیند، می تواند آنقدر واقعی به نظر برسد که ممکن است فکر کند واقعاً اتفاق افتاده است. این تاری واقعیت بخشی از رشد طبیعی مغز است.

نحوه برخورد با ترس های کودکان در سن ۵-۶ سال

همدلی به همراه توضیح ارائه دهید. به عنوان مثال، پس از یک خواب بد، به فرزندتان دلداری دهید و سپس به او توضیح دهید که رویاهای شاد، احمقانه یا ترسناک فقط داستان هایی هستند که ذهن ما در شب می سازد، و درست نیستند. دکتر چانسکی می‌گوید، مهم نیست که یک ترس چقدر «احمقانه» به نظر می‌رسد، آن را با گفتن «هیچ چیز» به او رد نکنید.

بچه بزرگ: ۷ سال به بالا

تراژدی های ناگهانی

فرزند شما نسبت به دنیای اطراف خود بسیار بیشتر آگاه می شود، از جمله گزارش های آب و هوا، داستان های خبری و رویدادهای تاریخی غم انگیزی که در مدرسه از آنها یاد می گیرد. اما کودک در این سن در مورد طوفان، تصادفات رانندگی یا حملات تروریستی احساس خوبی ندارد.

مریض شدن یا مرگ

دکتر دومینگوس می گوید: «بچه ها در حدود ۷ سالگی به طرز جدی تر درباره مرگ می پرسند. آنها نه تنها از نظر شناختی آنقدر پیشرفته هستند که مفهومی انتزاعی مانند مرگ را درک کنند، بلکه ممکن است یک حیوان خانگی خانوادگی یا پدربزرگ و مادربزرگ خود را نیز از دست داده باشند. در نتیجه این مورد می تواند بهانه ای برای به وجود آمدن ترس باشد.

چیزهای خزنده

هر چقدر که کودک شما باهوش و بزرگ شده باشد، او هنوز هم تخیل زیادی دارد و عنکبوت ها، جادوگران و ارواح می توانند ذهن او را به اشتباه بیندازند.

نحوه برخورد با ترس های کودکان در سن ۷ به بالا

برای مثال، اگر کودک شما در مورد آب و هوای بد نگران است، چند دقیقه ای را صرف یادگیری در مورد طوفان کنید. سپس می‌توانید به او کمک کنید تا فهرستی از ترس‌های خاص خود از یک طرف و آنچه را که از سوی دیگر دریافته‌اید تهیه کند.

درک ترس ها و اضطراب های دوران کودکی

به نظر می رسد فرزند من از خیلی چیزها می ترسد. آیا باید نگران باشم؟

هر از گاهی هر کودکی ترس را تجربه می کند. همانطور که جوانان جهان اطراف خود را کشف می کنند، تجربه های جدید و رویارویی با چالش های جدید را تجربه می کنند، اضطراب ها تقریباً بخشی اجتناب ناپذیر از رشد هستند.

بر اساس یک مطالعه، ۴۳ درصد از کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال ترس ها و نگرانی های زیادی داشتند. ترس از تاریکی، به ویژه تنها ماندن در تاریکی، یکی از رایج ترین ترس ها در این گروه سنی است. ترس از حیوانات، مانند سگ های بزرگ که پارس می کنند نیز همین است. برخی از کودکان از آتش سوزی، مکان های مرتفع یا رعد و برق می ترسند. برخی دیگر که از گزارش های خبری در تلویزیون و روزنامه ها آگاه هستند، نگران سارقان، آدم ربایان یا جنگ هسته ای هستند. اگر اخیراً یک بیماری جدی یا مرگ در خانواده رخ داده باشد، ممکن است در مورد سلامت اطرافیان خود مضطرب شوند.

در دوران کودکی، ترس افزایش یافته و از بین می رود. اکثر آنها خفیف هستند، اما حتی زمانی که تشدید می شوند، معمولاً پس از مدتی خود به خود فروکش می کنند.

گاهی اوقات ترس ها می توانند آنقدر شدید، پایدار و متمرکز شوند که به فوبیا تبدیل شوند. فوبیاها – که ترس های قوی و غیرمنطقی هستند – می توانند پایدار و ناتوان کننده شوند و به طور قابل توجهی بر فعالیت های معمول روزانه کودک تأثیر بگذارند و در آنها اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، فوبیای یک کودک ۶ ساله در مورد سگ ها ممکن است او را چنان وحشت زده کند که اصلاً از بیرون رفتن امتناع کند زیرا ممکن است سگی در آنجا باشد. ممکن است یک کودک ۱۰ ساله از اخبار یک قاتل زنجیره ای چنان وحشت کند که اصرار دارد شب ها با والدینش بخوابد.

برخی از کودکان در این گروه سنی نسبت به افرادی که در زندگی روزمره خود ملاقات می کنند دچار فوبیا می شوند. این کمرویی شدید می تواند آنها را از دوستی در مدرسه و ارتباط با بیشتر بزرگسالان، به ویژه غریبه ها باز دارد. آنها ممکن است آگاهانه از موقعیت‌های اجتماعی مانند جشن تولد یا جلسات پیشاهنگی اجتناب کنند.

اضطراب جدایی نیز در این گروه سنی شایع است. گاهی اوقات این ترس زمانی که خانواده به محله جدیدی نقل مکان می‌کنند یا بچه‌ها در مهدکودکی قرار می‌گیرند که در آن احساس ناراحتی می‌کنند، تشدید می‌شود. این جوانان ممکن است از رفتن به کمپ تابستانی یا حتی رفتن به مدرسه بترسند. فوبیاهای آنها می تواند باعث علائم فیزیکی مانند سردرد یا درد معده شود و در نهایت باعث شود که کودکان به دنیای خودشان عقب نشینی کنند و از نظر بالینی افسرده شوند.

درمان ترس های کودکان

خوشبختانه بیشتر فوبیاها کاملا قابل درمان هستند. به طور کلی، آنها نشانه بیماری روانی جدی نیستند که نیاز به چندین ماه یا سال ها درمان داشته باشند. با این حال، اگر اضطراب فرزند شما ادامه یابد و در لذت بردن از زندگی روزمره اختلال ایجاد کند، ممکن است از کمک های حرفه ای روانپزشک یا روانشناس متخصص در درمان فوبیا بهره مند شود.

به عنوان بخشی از برنامه درمانی فوبیا، بسیاری از درمانگران پیشنهاد می کنند که کودک خود را در معرض منبع اضطراب او در دوزهای کوچک و غیر تهدید کننده قرار دهید. تحت راهنمایی یک درمانگر، کودکی که از سگ می ترسد، ممکن است با صحبت در مورد این ترس و با دیدن عکس ها یا نوار ویدئویی از سگ ها شروع کند. بعد، او ممکن است یک سگ زنده را از پشت پنجره ایمن ببیند. سپس، با یک والدین یا یک درمانگر در کنارش، ممکن است چند دقیقه ای را در همان اتاق با یک توله سگ مهربان و مهربان بگذراند

این فرآیند تدریجی حساسیت زدایی نامیده می شود، به این معنی که کودک شما هر بار که با منشأ ترس خود روبرو می شود کمی کمتر حساس می شود. در نهایت، کودک دیگر نیازی به اجتناب از موقعیتی که اساس فوبیای او بوده است احساس نخواهد کرد.

برای اطلاع از نشانه های آگورا فوبیا کلیک کنید.

گاهی اوقات روان درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا اعتماد به نفس بیشترو ترس کمتری داشته باشند. تمرینات تنفسی و تمدد اعصاب می تواند به جوانان در شرایط استرس زا نیز کمک کند.

گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است داروها را به عنوان جزئی از برنامه درمانی توصیه کند، اگرچه هرگز به عنوان تنها ابزار درمانی نیست. این داروها ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی باشند که برای کاهش اضطراب و هراس که اغلب زمینه ساز این مشکلات هستند، طراحی شده اند.

کاری که والدین می توانند انجام دهند:

در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که بسیاری از والدین آنها را برای کودکان دارای ترس و فوبیا مفید می دانند.

با فرزندتان در مورد اضطراب هایش صحبت کنید و با او همدردی کنید. به او توضیح دهید که بسیاری از بچه ها ترس دارند، اما با حمایت شما او می تواند یاد بگیرد که آنها را سرکوب کند.

ترس های فرزندتان را به ویژه در مقابل همسالانش کوچک و مسخره نکنید.

از آنجایی که ترس ها بخشی عادی از زندگی هستند و اغلب پاسخی به یک تهدید واقعی یا حداقل درک شده در محیط کودک هستند، والدین باید اطمینان دهند و حمایت کنند.

آیا ترس برای کودکان طبیعی است؟

این طبیعی است که کودکان گاهی اوقات احساس ترس کنند. ترس احساسی است که می تواند به بچه ها کمک کند محتاط باشند. چیزهایی که جدید، بزرگ، پر سر و صدا یا متفاوت هستند در ابتدا ترسناک به نظر می رسند. والدین می توانند به کودکان کمک کنند احساس امنیت کنند و یاد بگیرند که احساس راحتی کنند.

فوبیای بزرگسالان

بزرگسالان معمولاً در سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی دچار فوبیا می شوند. آمار مؤسسه ملی سلامت روان نشان می دهد که ۱۹ میلیون نفر یا ۸.۷ درصد از جمعیت ایالات متحده تحت تأثیر فوبیاهای خاص قرار دارند. تمرکز فوبیای خاص معمولاً رویه های دندانپزشکی یا پزشکی، حیوانات، ارتفاعات، حمل و نقل عمومی، پرواز، آسانسور و رعد و برق است.

خلاصه مطلب

ما در این مطلب سعی کردیک به بررسی انواع ترس های کودکان بپردازیم و همچنین نحوه برخورد با ترس های کودکان را بررسی کردیم. ترس در همه کودکان و حتی بزرگسالان طبیعی است. آنچه مهم است نحوه برخورد با آن می باشد که مورد بررسی قرار گرفت. برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.