راههای پیشگیری از افسردگی در بیماران ام اس

زمانی که علائم مولتیپل اسکلروزیس یا همان بیماری MS را مدیریت می کنید، طبیعی است که ممکن است در مواقعی احساس ناراحتی، غمگین بودن و افسردگی کنید. اگر متوجه شدید افسرده هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها به شما کمک می کنند تا حمایت و درمان مورد نیاز خود را برای بازگشت به مسیر درمان و بهبود افسردگی دریافت کنید. در این مطلب در مورد افسردگی در بیماران ام اس، راههای پیشگیری از افسردگی در بیماران ام اس و نحوه درمان آن صحبت خواهیم کرد.

ارتباط بین ام اس و افسردگی

هر کسی که با استرس بیش از حد یا شرایط سخت سر و کار دارد ممکن است افسردگی داشته باشد. بنابراین درک اینکه چگونه علائم فیزیکی طولانی مدت ام اس می تواند تغییراتی را در خلق و خوی شما ایجاد کند آسان است.

مولتیپل اسکلروزیس که به اختصار به عنوان بیماری ام اس می شناسیم، بیماری جدی است که با علائم مختلفی همراه است که اغلب برای هر فرد متفاوت است. اما حدود نیمی از افراد مبتلا به ام اس یک بیماری مشترک دارند: افسردگی. اگرچه افسردگی مرتبط با ام اس در جامعه پزشکی به خوبی شناخته شده است، اما هنوز به طور گسترده ای گزارش نشده، تشخیص داده نشده و درمان نشده است. همچنین چندین تصور غلط در مورد ام اس و افسردگی وجود دارد.

نشانه های افسردگی در بیماران ام اس چیست؟

اگر شما به بیماری ام اس مبتلا هستید، درصورتی که به افسردگی مبتلا باشید، ممکن است غمگین یا تحریک پذیر شوید، انرژی خود را از دست بدهید و از چیزهایی که قبلاً دوست داشتید لذت نبرید. همچنین ممکن است احساس ناامیدی یا بی ارزشی کنید.

همه گاهی احساس افسردگی می کنند. اما اگر در طول ۲ هفته گذشته یا بیشتر، اغلب احساس غمگینی، افسردگی یا ناامیدی داشته ‌اید، و علاقه ‌ای به انجام کارهایی که معمولاً از آن لذت می‌ برید (مانند غذا خوردن یا گذراندن وقت با عزیزان) ندارید، ممکن است افسردگی داشته باشید.

برخی دیگر از علائم افسردگی می تواند بسیار شبیه علائم ام اس باشد، مانند احساس خستگی خاص یا مشکل در تمرکز و تصمیم گیری. به همین دلیل است که اگر فکر می کنید ممکن است افسرده باشید، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. آنها برای اطمینان از آزمایشاتی استفاده می کنند. آنها حتی ممکن است بتوانند تشخیص دهند که آیا علائم شما با ام اس یا اختلال خلقی مانند افسردگی مرتبط است.

برخی علائم دیگر که ممکن است داشته باشید عبارتند از:

• مشکل در تمرکز
• گریه غیر قابل کنترل
• سختی در زمان تصمیم گیری
• اصرار به خواب زیاد
• مشکل افتادن یا خواب ماندن در شب
• درد و رنجی که نمی توانید توضیح دهید
• ناراحتی معده و مشکلات گوارشی
• میل جنسی کم یا سایر مشکلات جنسی
• سردرد
• تغییر در اشتها که باعث کاهش یا افزایش وزن می شود
• برخی از افراد افسرده ممکن است افکار مرگ یا خودکشی داشته باشند یا حتی اقدام به خودکشی کنند.

راههای پیشگیری از افسردگی در بیماران ام اس

گام هایی که می توانید برای داشتن احساس بهتر و پیشگیری از افسردگی بردارید

در بیماران ام اس اگرحتی تشخیص داده شد که افسردگی ندارید، مهم است که کارهایی را برای مدیریت خلق و خوی خود انجام دهید. این مراحل برای جلوگیری از ابتلا به افسردگی در بیماران مبتلا به ام اس خوب است.

روزانه ورزش کنید. فعال بودن استرس را کاهش می دهد و تأثیر مثبتی بر مواد شیمیایی مغز دارد که در افسردگی نقش دارند. همچنین می تواند به کاهش علائم ام اس کمک کند. با پزشک خود در مورد اینکه چه نوع ورزشی برای شما بهتر است صحبت کنید.

استرس بخشی از زندگی است. اما زمانی که مبتلا به ام اس هستید، هر چه بیشتر بتوانید کارهایی برای کاهش استرس انجام دهید، برای مغز و بدن شما بهتر است. تمرینات تنفسی، یوگا، مدیتیشن، و گذراندن وقت با دیگران استرس را از بین می‌ برند.

داشتن یک شبکه پشتیبانی خوب برای همه مهم است. اما وقتی ام اس دارید، این موضوع بسیار مهم تر است. احساس تنهایی یا انزوا احتمال افسردگی در بیماران ام اس را افزایش می دهد. با این حال، صمیمی بودن با خانواده و دوستان می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند. همچنین این احتمال را افزایش می دهد که در صورت نیاز کمک بیشتری دریافت کنید.

انعطاف پذیر ماندن: این موضوع می تواند به معنای تغییر طرز فکر شما نسبت به حالت عادی باشد. وقتی با برخی از مسائل جدی که ام اس می تواند سر راهتان قرار بگیرد، یک حس خوب شوخ طبعی و یک دیدگاه مثبت داشته باشید، می تواند کمک زیادی به شما کند.

برنامه ریزی پیش رو: چالش های عملی جدی وجود دارد که می تواند با ام اس ایجاد شود. اگر برای آنها برنامه ریزی کنید، می توانید به کاهش چالش ها و اضطراب و احیانا افسردگی که همراه با آنها است کمک کنید.

جستجوی معنا: این کار می تواند به معنای مشارکت در جامعه شما از طریق اطلاع رسانی، سرگرمی ها یا سازمان های مذهبی باشد. یا ممکن است صرف زمان با دوستان و خانواده باشد. هنر، موسیقی و ادبیات می توانند راه های بسیار خوبی برای ارتباط با آنچه در زندگی شما معنادار است باشند و به عنوان پیشگیری در افسردگی عمل کنند.

درمان افسردگی در بیماران ام اس

اگر افسردگی داشته باشم چه؟

در صورت ابتلا به افسردگی، درمان افسردگی بخشی از برنامه ام اس شما خواهد شد. پزشک شما تغییرات خلق و خوی شما را بررسی می کند و به شما کمک می کند تا یک استراتژی درمانی که مناسب شما باشد در پیش بگیرید.

با این اوصاف، برنامه درمانی برای افراد مبتلا به افسردگی بسیار شبیه برنامه درمانی خواهد بود. پزشک شما ممکن است صحبت درمانی و روان درمانی یا داروهای ضد افسردگی توصیه کند. اگر پزشک این داروها را تجویز کند، ممکن است مجبور شوید دوزها، داروها یا ترکیبات مختلفی را امتحان کنید تا بفهمید چه چیزی برای شما بهتر است.

صحبت در مورد آن: ممکن است نخواهید در مورد وضعیت خود صحبت کنید، اما به اشتراک گذاشتن آنچه که از سر می گذرانید می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. مراجعه به یک متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا مددکار اجتماعی، ایده خوبی است. اما در اینجا متوقف نشوید.

در ارتباط بمانید: با دوستان و عزیزان هم صحبت کنید و در مورد پیوستن به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به ام اس فکر کنید. بودن در کنار افرادی که با همان بیماری دست و پنجه نرم می کنند می تواند به شما یادآوری کند که تنها نیستید. همچنین می تواند ایده های جدیدی برای مقابله با مسائل مربوط به ام اس به شما بدهد.

استراحت و آرامش را در اولویت قرار دهید: به بدن خود گوش دهید و در صورت نیاز بگویید “نه”. و مطمئن شوید که خواب کافی دارید تا به مغز و بدن خود فرصتی برای شارژ مجدد بدهید. اگر زمان زیادی را در رختخواب می گذرانید و همچنان احساس خستگی می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است زمان تغییر در برنامه درمانی شما فرا رسیده باشد.

انجام این کارها درست زمانی که بیشتر به آن نیاز دارید، یعنی زمانی که علائم ام اس بدتر می شود، می تواند سخت تر شود. تمرینات مقاومتی ممکن است بتواند کمک کند. این موضوع بر استراتژی هایی تأکید می کند که می تواند به شما کمک کند دوباره روی پای خود بایستید و شامل برخی از موارد مانند اجتماعی و فعال ماندن می شود.

دیدگاه هایی در مورد افسردگی در بیماران ام اس

دیدگاه شماره 1: هر فردی که به بیماری مانند ام اس مبتلا است باید انتظار افسردگی را داشته باشد.

زنی که در آینه شکسته نگاه می کند:

حقیقت: هر فرد مبتلا به ام اس توانایی سازگاری در مواجهه با ناملایمات را دارد، به این حالت تاب آوری می گویند. تاب آوری به افراد کمک می کند تا با استرس کنار بیایند و شانس ابتلا به افسردگی را کاهش دهند. در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به ام اس ممکن است علائم یا تجربیات مشابهی داشته باشند، تنها حدود 50 درصد به افسردگی مبتلا می شوند که در طول زندگی آنها در عملکرد روزانه آنها اختلال ایجاد می کند.

تاب آوری لزوماً تحت تأثیر شدت ام اس نیست. حتی بیماران مبتلا به اشکال شدید یا پیشرونده ام اس می توانند کاملا انعطاف پذیر باشند و از نظر بالینی افسردگی قابل توجهی نداشته باشند. در حالی که افسردگی در مبتلایان به ام اس رایج است، اما جهانی نیست و نباید آن را طبیعی یا مورد انتظار دانست. «در عوض، افراد مبتلا به ام ‌اس و خانواده ‌هایشان باید به علائم افسردگی توجه کنند و به دکتر و ارائه‌ دهنده مراقبت‌ های پزشکی خود اطلاع دهند، زیرا درمان‌ های مؤثری از جمله درمان با برخی داروها وجود دارد».

دیدگاه شماره 2: افراد مبتلا به ام اس و افسردگی همیشه افسرده به نظر می رسند و رفتار می کنند.

حقیقت: توجه به این نکته مهم است که افسردگی در ام اس ممکن است متفاوت از تصورات و فرضیات معمول ما در مورد افسردگی باشد. گاهی اوقات، یک فرد مبتلا به ام اس ممکن است افسردگی را به عنوان تحریک پذیری، عصبانیت، نداشتن احساسی نسبت خود و یا عدم اطمینان نسبت به آینده تجربه کند.

علائم افسردگی بر اساس معیارهای تشخیصی شناخته شده شامل خستگی و مشکل در تمرکز است که با علائم ام اس همپوشانی دارد. بنابراین، این علائم همیشه نشانگر خوبی نیستند که فرد مبتلا به ام اس افسرده است.»

یک پزشک ممکن است از یک پرسشنامه برای کمک به شناسایی علائم افسردگی در بیماران ام اس استفاده کند. “اگر بیمار با یکی از اعضای خانواده به قرار ملاقات مراجعه کند، می تواند برای اعضای خانواده مفید باشد که مشاهدات خود را به اشتراک بگذارند و نمونه هایی از رفتارهای خاص را ارائه دهند. داشتن یک دفترچه روزانه برای پیگیری فراوانی و شدت علائم خلقی نیز می تواند مفید باشد.

دیدگاه شماره 3: افسردگی و اندوه یکسان هستند.

حقیقت: اندوه واکنشی است به یک از دست دادن، چه از دست دادن یک عزیز یا از دست دادن یک توانایی. برای فردی که مبتلا به ام اس است، در مواجهه با علائم پیشرونده، مانند کاهش تحرک، بینایی، انعطاف پذیری یا انرژی، غم و اندوه را قابل درک و طبیعی است. با تشدید یا تشدید علائم، ممکن است فرد نیاز به استفاده از ویلچر، ترک شغل یا توقف رانندگی داشته باشد. تطبیق با این تغییرات و سایر تغییرات سبک زندگی با واکنش اندوه قابل درک همراه است.

درحالی که باید در نظر داشته باشید: «یک تمایز مهم بین غم و اندوه و افسردگی این است که اندوه موقتی است. افراد مبتلا به ام اس ممکن است برای مقابله با غم و اندوه یا افسردگی از یک روانشناس یا روانپزشک کمک بگیرند. با این حال، درمان برای هر بیماری ممکن است متفاوت به نظر برسد. هنگام درمان افسردگی، تمرکز اغلب بر کمک به افراد برای کاهش احساس ناامیدی، بی ارزشی و برای برخی، افکار خودکشی است. غم و اندوه معمولاً با این احساسات مرتبط نیست، بنابراین تمرکز درمان احتمالاً متفاوت است.

دیدگاه شماره 4: علائم قابل مشاهده ام اس ناتوان کننده ترین هستند.

حقیقت: پیشرفت ام اس می تواند سیستم های بدنی متعددی را تحت تاثیر قرار دهد. این موضوع می تواند باعث مشکلاتی مانند اسپاسم عضلانی، مشکلات بینایی، مشکل در راه رفتن یا مشکلاتی در عملکرد روده و مثانه شود. این چالش‌ های فیزیکی می ‌توانند به‌ طور باورنکردنی خسته‌ کننده باشند و ممکن است بدترین بخش ام ‌اس به نظر برسند، به ‌ویژه از دیدگاه فردی که ام ‌اس ندارد.

اما چیزی که ممکن است در مکالمات مطرح نشود و به سختی قابل توجه باشد، خلق و خوی و مسائل شناختی مرتبط با ام اس است. مشکلات عاطفی، از جمله افسردگی در بیماران ام اس، اغلب می توانند بیشتر از علائم فیزیکی در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کنند. بی تفاوتی یا اضطراب ممکن است قدرت بیشتری نسبت به اسپاسم عضلانی یا سرگیجه داشته باشد تا کسی را از لذت بردن از زندگی باز دارد.

دیدگاه شماره 5: خستگی و اختلال عملکرد شناختی ارتباطی با افسردگی ندارند.

حقیقت: خستگی یکی از شایع ترین علائم ام اس است، اما می تواند نشانه افسردگی در بیماران ام اس نیز باشد و همچنین برخی از مسائل شناختی مانند تمرکز ضعیف و بلاتکلیفی نیز به همین موضوع مرتبط است. ام اس می تواند برخی از این علائم افسردگی را پنهان کند و تشخیص این بیماری را دشوار می کند.

مسائل شناختی علاوه بر اینکه نشانه افسردگی است، ممکن است منجر به افسردگی یا بدتر شدن آن نیز شود. ام اس ممکن است بر عملکردهای شناختی مانند حافظه، توجه، پردازش اطلاعات و استدلال تأثیر بگذارد. مشکلات مربوط به هر یک از این عملکردها ممکن است بر روی خودانگاره و میزان ارزش برای خود تأثیر منفی بگذارد.

«یکی از راه هایی که افراد مبتلا به ام اس می توانند تغییرات شناختی را پیگیری کنند، شرکت در یک ارزیابی شناختی است. این تست را می توان توسط یک روانشناس مجرب در کار با بیمارانی که مشکلات پزشکی دارند، مانند روانشناس توانبخشی یا روانشناس عصبی انجام داد. به عبارت دیگر ایده خوبی است که این آزمایش را در اولین نشانه‌ های دشواری انجام دهید، زیرا می‌ تواند پایه‌ ای برای مقایسه آینده باشد. این ارزیابی همچنین می‌تواند به تعیین اینکه آیا درمان، مانند درمان شناختی رفتاری یا توانبخشی شناختی، برای بهبود خستگی، خلق‌وخو و یا علائم شناختی مفید است، کمک کند.

تشخیص و درک افسردگی در بیماران ام اس دشوار است. شناخت و پاکسازی برخی از رایج ترین دیدگاه ها، مکانی عالی برای شروع کمک به بیماران ام اس و خانواده های آنها برای تشخیص و درمان مناسب است.

چه زمانی باید کمک گرفت

اگر در کنار بیماری ام اس که به آن مبتلا هستید، غم و اندوه شما زندگی شما را بدتر می کند، مانند ایجاد مشکل در روابط، مسائل کاری یا اختلافات خانوادگی، از پزشک خود کمک بخواهید و اجازه ندهید افسردگی بر شما غلبه کند.