ترساندن ناگهانی کودکان چه خطراتی دارد؟

ترساندن ناگهانی کودکان می تواند عوارض بسیار جدی را روی کودک داشته باشد و در صورتی که ادامه دار باشد، منجر به ایجاد اختلالاتی جدی شود. به دلیل اهمیت این موضوع ما در ادامه این مطلب قصد داریم به بررسی عوارض ترساندن ناگهانی کودکان و همچنین تاثیرات منفی ترساندن ناگهانی کودکان بپردازیم. در ادامه همراه ما باشید تا پاسخ تمامی سوالات خود از جمله اینکه ترساندن کودکان از چه برهه ای تبدیل به اختلال می شود؟ را بدانید.

ترساندن ناگهانی کودکان

گاهی ممکن است برخی والدین بدون مهارت در فرزندپروری و یا کنترل کودک، اقدام به این کار بکنند. در واقع از این روش بیشتر در واقعی استفاده می شود که والدین نمی توانند به روش های صحیح منظور خود را به کودک بفهمانند و در نتیجه دست به این کار می زنند.

ترساندن کودکان از چه برهه ای تبدیل به اختلال می شود؟

اگرترساندن ناگهانی کودکان به صورت مکرر انجام شده و همچنین ادامه دار باشد، می تواند تبدیل به اختلالی جدید در کودک شود. طوری که در فرایند زندگی عادی او اختلال ایجاد نماید.

به علاوه زمانیکه یک رفتار دو ویژگی تداوم و شدت برخوردار را داشته و از وجه سلامت خارج می شود می تواند منجر به بروز اختلال گردد.

عوارض ترساندن ناگهانی کودکان

این کار آثار متعدد روانی و غیرروانی خواهد داشت که در ادامه بیشتر بررسی خواهیم کرد.

1-کاهش اعتماد به نفس

یکی از شایع ترین اثرات از عوارض ترساندن ناگهانی کودکان، کاهش اعتماد به نفس است. برخی از این کودکان به دلیل همین ترس ها در بزرگسالی با مشکل عدم اعتماد به نفس رو به رو می شوند که می تواند مشکلات متعدد دیگری را نیز برای آن ها رقم بزند.

2-کاهش عزت نفس

همانطور که می دانید عزت نفس و اعتماد به نفس دو مفهموم بسیار متفاوت هستند و اگر عزت نفس کودک کاهش پیدا کند می تواند مشکلات به مراتب بدتری را تجربه نماید.

3-خجالتی بودن

مورد بعدی از عوارض ترساندن ناگهانی کودکان خجالت زده شدن بیش از حد کودک است. این کودکان با شخصیتی ضعیف و خجالتی بزرگ شده و نمی توانند به درستی ارتباط اجتماعی داشته باشند.

4-لکنت زبان

یکی از سریع ترین و شایع ترین عوارض ترساندن ناگهانی کودکان، ایجاد لکنت زبان است. کودکان به دلیل ترس دچار لکنت خواهند شد و گاهی نیز برای برطرف کردن آن نیاز به گفتار درمانی خواهد بود.

5-عوارض ترساندن ناگهانی کودکان  و ادرار غیرارادی

از دست دادن کنترل ادرار نیز از جمله دیگر عوارض ترساندن ناگهانی کودکان است. این مشکل نیز ممکن است به صورت ادامه دار رخ دهد و منجر به ایجاد مشکلات بزرگ تری در آینده شود.

6-خواب های پریشان و رفتار تکانشی

دیدن کابوس های شبانه نیز از جمله دیگر عوارض این موضوع است. علاوه بردیدن کابوس این کودکان رفتارهایی مانند فریاد کشیدن و یا استفاده مکررا ز عضلات را نیز دارند که بسیار روی کیفیت خواب و در نتیجه حالت های روانی آن ها تاثیر گذار خواهد بود.

7-عدم اعتماد به عامل ترس

اگر والدین منجر به ایجاد ترس ناگهانی در کودک شده باشند، نقش خود را به عنوان عامل حامی در ذهن کودک از دست خواهند داد و کودک شان به والدین بسیار بی اعتماد خواهد شد.

مفهوم ترس برای کودکان

گاهی اوقات کودکان از موقعیت ها یا اشیایی می ترسند که بزرگسالان آنها را تهدید کننده نمی دانند.

مسخره کردن کودک یا مجبور کردن او برای مقابله با ترسش فقط اوضاع را بدتر می کند.

شما می توانید با جدی گرفتن ترس های فرزندتان و تشویق او به صحبت درباره احساساتش به او کمک کنید.

والدین به فرزندان خود می آموزند که از خطرات خاص مانند آتش سوزی یا عبور از جاده بترسند و محتاط باشند. در این موارد، اضطراب می تواند مفید باشد، زیرا به محافظت از کودک در برابر آسیب کمک می کند. با این حال، کودکان می‌توانند از موقعیت‌ها یا اشیایی که بزرگسالان آن‌ها را تهدیدکننده نمی‌دانند، بترسند.

منابع ترس ممکن است با بالغ شدن کودک تغییر کند. برای مثال، ترس از تاریکی یا هیولاهای زیر تخت ممکن است جای خود را به ترس دزدی یا خشونت بدهد. تاکتیک‌هایی که جواب نمی‌دهند عبارتند از: اذیت کردن کودک به خاطر ترس یا مجبور کردن او برای رویارویی با موقعیت‌های ترسناک.

با جدی گرفتن احساسات، تشویق او به صحبت در مورد اضطراب، گفتن حقایق و دادن فرصت به او برای مقابله با ترس با سرعت خود و با حمایت شما، به کودک خود کمک کنید تا با ترس مقابله کند.

چرا برخی کودکان ترسوتر از دیگران هستند؟

برخی از کودکان بیشتر از دیگران احساساتی شبیه به ترس را تجربه خواهند کرد که عوامل مؤثر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

حساسیت ژنتیکی – برخی از کودکان عموماً در خلق و خوی حساس تر و احساساتی تر هستند.

حداقل یکی از والدین مضطرب – کودکان از تماشای والدین خود یاد می گیرند که چگونه رفتار کنند.

فرزندپروری بیش از حد محافظ: کودک وابسته به احتمال زیاد احساس درماندگی می کند و این می تواند منجر به اضطراب عمومی شود.

رویدادهای استرس زا – مانند جدایی والدین، آسیب دیدگی یا اقامت در بیمارستان.

ترس های رایج برای نوزادان

هنگامی که کودک به شش یا هفت ماهگی می رسد، وابستگی شدیدی به والدین یا مراقبان خود ایجاد می کند. جدایی از “افراد خاص” خود، حتی برای مدت کوتاه، می تواند باعث اضطراب و گریه فراوان شود. به همین ترتیب، بسیاری از نوزادان برای مدتی از غریبه ها می ترسند. نوزادان با گذشت زمان از این مرحله خارج می شوند.

پیشنهاداتی برای کمک به کودک برای مقابله با اضطراب جدایی و ترس از غریبه ها عبارتند از:

در صورت امکان در خانه، اگر کودکتان هنگام خروج ناراحت شد، او را از اتاقی به اتاق دیگر با خود ببرید یا زمانی که از دید شما دوراست، با او صحبت کنید.

زمانی که از اتاق خارج می شوید (یا بیرون می روید) به کودک خود بگویید و هنگام برگشتن خود را اعلام کنید. این به آنها کمک می کند تا به شما اعتماد کنند.

به کودک خود اجازه دهید تا با افراد جدیدی از دامان شما آشنا شود. بگذارید ببینند که می دانید فرد جدید خوب است.

اگر کودک شما مضطرب است، با بیانی آرام و مطمئن به او اطمینان دهید.

رها کردن کودک برای “گریه کردن” فقط باعث تشدید اضطراب او می شود.

ترس های رایج برای کودکان نوپا

کودکان حدوداً دو تا سه ساله تازه شروع به یادگیری نحوه کنار آمدن با احساسات شدید خود مانند خشم کرده اند. ترس رایج برای یک کودک نوپا این است که تحت تأثیر احساسات قدرتمند قرار گیرد.

پیشنهاداتی برای کمک به کودک نوپا عبارتند از:

کودک خود را تشویق کنید تا در مورد ترس ها و اضطراب های خود صحبت کند.

کودک را مجبور نکنید که با موضوع ترسش روبرو شود، زیرا ممکن است اوضاع را بدتر کند. به آنها کمک کنید تا به آرامی به آن عادت کنند.

بپذیرید که ممکن است مجبور شوید به فرزندتان کمک کنید تا برای مدتی از شیء ترسناک دوری کند.

ترس های رایج برای کودکان در سن دبستان

همانطور که کودک بیشتر در مورد جهان می آموزد، فهرست چیزهایی که از آنها می ترسد بیشتر می شود. برخی از ترس ها واقعی و برخی خیالی هستند. ترس های رایج عبارتند از ترس از تاریکی، دزدی، جنگ، مرگ، جدایی یا طلاق والدین و موجودات ماوراء طبیعی (مانند ارواح و هیولا).

پیشنهاداتی برای کمک به فرزندتان عبارتند از:

بگذارید فرزندتان بداند که ترس های او را جدی می گیرید.

در مورد موضوعاتی مانند مرگ یا جنگ اطلاعات درستی به فرزندتان بدهید و به او بگویید که مایلید به هر سوالی پاسخ دهید.

کودک خود را تشویق کنید تا با هدف خود، مانند سگ، یک قدم در یک زمان با سرعت خودش روبرو شود. برای مثال، شاید با تصاویر شروع کنید، سپس یک سگ بسیار کوچک و ملایم را امتحان کنید که بسته شده است، تا کودک تصمیم بگیرد که چقدر نزدیک شود.

به فرزندتان اجازه دهید کمی کنترل داشته باشد. برای مثال، اگر از مزاحمان می ترسند، بستن و قفل کردن پنجره اتاق خواب خود را یکی از وظایف شبانه خود قرار دهید.

کارهای روزمره و تشریفات به کودک احساس ثبات و امنیت می دهد و ممکن است اضطراب عمومی را کاهش دهد.

ترس از تاریکی

ترس از تاریکی نیز بین کودکان رایج است و اگر درمان نشود، می تواند مانند ترساندن ناگهانی تبدیل به یک اختلال شود. در ادامه روش های کمک به این کودکان را بررسی خواهیم کرد.

مانند سایر ترس ها، مهم است که ترس کودک از تاریکی را با همدردی و درک مدیریت کنید. احساسات کودک خود را مسخره یا نادیده نگیرید، یا ناامید و عصبانی نشوید. اولین قدم برای کمک به فرزندتان برای غلبه بر ترس غیرمنطقی خود این است که احساسات او را واقعی بپذیرید و با حساسیت به آنها پاسخ دهید.

پیشنهادات عبارتند از:

از آنها بخواهید در مورد ترس های خود و اینکه دقیقا چه چیزی آنها را می ترساند به شما بگویند.

به کودک خود نشان دهید که ترس های او را درک می کنید، اما لزوماً آنها را با آنها در میان نمی گذارید.

به آنها اطمینان دهید که در امنیت هستند. توضیح دهید که هیچ چیز به نام هیولا وجود ندارد.

سعی نکنید با چک کردن در کمد یا زیر تخت به کودک خود اطمینان دهید زیرا ممکن است به کودک نشان دهد که فکر می کنید هیولاها آنجا هستند.

اگر کودک شما از تاریکی به دلیل احتمال نفوذ افراد مزاحم می ترسد، نشان دادن اقدامات امنیتی در اطراف خانه، مانند قفل، به او کمک می کند.

از فرزندتان بخواهید پیشنهاداتی در مورد اینکه چه چیزی باعث می شود احساس امنیت بیشتری کند. خودتان پیشنهاداتی ارائه دهید. شاید اگر یک اسباب‌بازی یا راحتی مخصوص را به رختخواب ببرند، احساس بهتری داشته باشند.

دریابید که آیا ترس آنها از تاریکی ناشی از نگرانی های دیگر است یا خیر. به عنوان مثال، برخی از کودکان ممکن است از جدایی یا مرگ والدین خود بترسند و این اضطراب زمانی بدتر می شود که در تاریکی تنها باشند. در مورد چنین مسائلی صادقانه با فرزندتان صحبت کنید.

کمک حرفه ای برای ترس و اضطراب در کودکان

گاهی اوقات یک کودک آنقدر می ترسد که در زندگی روزمره و بازی او اختلال ایجاد می کند. اگر فکر می‌کنید فرزندتان به‌ویژه دچار ترس یا فوبیا شده است، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. می توان به کودکان آموزش داد که چگونه اضطراب خود را مدیریت کنند و والدین می توانند راهبردهای کمکی را بیاموزند.

درک ترس های کودکان

همانطور که کودک شما رشد می کند، تغییر می کند و در مورد جهان می آموزد، بسیاری از تجربیات باعث سردرگمی و اضطراب او می شود. ترس بخشی طبیعی از روند بزرگ شدن است. حتی اگر به طور کامل درک نمی کنید، نشان دهید که متوجه شده اید که جهان چقدر باید برای او بزرگ و ترسناک به نظر برسد.

به او احترام، حمایت و آرامش بدهید و به توانایی های در حال رشد او اطمینان داشته باشید. به او کمک کنید تا روی کارهایی که می تواند انجام دهد تمرکز کند، مانند پاک کردن میز یا شستن گلدان ها در حالی که شام ​​را درست می کنید، به جای اینکه او را در معرض چیزهایی قرار دهید که نمی تواند انجام دهد، چیزهایی که باعث می شود او احساس ناتوانی و درماندگی کند مانند برنامه های تلویزیونی گیج کننده.

نشانه‌های متعددی نشان می‌دهد که ممکن است کودک با ترس‌ها دچار مشکلات خاصی باشد: الگوهای خواب یا غذا خوردن او به طرز محسوسی تغییر می‌کند. او شروع به مشکلاتی در کنار آمدن با کودکان دیگر می کند و در فعالیت های پیش دبستانی یا بازی شرکت نمی کند. سعی کنید با کودک خود فکر کنید که احساسات ترس از کجا می آیند تا به شما کمک کند بفهمید او چه چیزی را تجربه می کند.

خلاصه مطلب

ما در این مطلب سعی کردیم به بررسی عوارض ترساندن ناگهانی کودکان بپردازیم و همچنین در مورد اینکه ترساندن کودکان از چه برهه ای تبدیل به اختلال می شود؟ صحبت کنیم. در صورتی که پس از مطالعه این مطلب نیاز به اطلاعات بیشتری در خصوص تاثیرات منفی ترساندن ناگهانی کودکان داشتید، می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید.